Read the english version on Medium
Επισκέφθηκα την Παλαιά Περίθεια στην Κέρκυρα πρόσφατα. Είχα ακούσει για το χωριό φάντασμα και ήθελα να το δω από κοντά.
Η Παλαιά Περίθεια είναι ένα πανέμορφο γραφικό χωριό της Κέρκυρας, εγκαταλειμμένο από το 1960, με κτίσματα που χρονολογούνται από τον 14ο αιώνα. Την τελευταία δεκαετία όμως το χωριό αρχίζει να ζωντανεύει καθώς επιστρέφουν οι κάτοικοί του.
Ανηφορίζοντας προς την Παλαιά Περίθεια
Πήρα το αμάξι και ανέβηκα τον ανηφορικό δρόμο από τη σχεδόν παραλιακή νέα Περίθεια προς την κορυφή του όρους Παντοκράτορα, στη πλαγιά του οποίου οι πρώτοι κάτοικοι της Περίθειας είχαν βρει καταφύγιο από τους πειρατές. Όταν το νησί άρχισε να πλουτίζει λόγω τουρισμού, οι Περιθιώτες εγκατέλειψαν το χωριό τους και μετακινήθηκαν παραλιακά για ένα καλύτερο αύριο.
Ο δρόμος κακός, παλιός επαρχιακός, μία λωρίδα μόνο με κιγκλιδώματα για να μην φύγεις στις πλαγιές. Το γκρίζο χρώμα της ασφάλτου μαρτυρούσε την ηλικία της. Τουλάχιστον δεν ήταν χωματόδρομος.
Η απόσταση δεν ήταν μεγάλη, λιγότερη από 10 χιλιόμετρα. Η διαδρομή όμως διήρκεσε κάνα μισάωρο, όχι τόσο λόγω των συχνών στροφών και της δυσκολίας του δρόμου αλλά κυρίως λόγω της μαγευτικής διαδρομής: μύριζες το θυμάρι, τη ρίγανη και το μάτι σου έφτανε πέρα από τη θάλασσα στα απέναντι νησιά.
Η ομορφιά της παλιάς αρχιτεκτονικής
Στην είσοδο του χωριού με υποδέχτηκε ο ναός του Αγίου Ιακώβου του Πέρση, με τα γήινα χρώματα και το εντυπωσιακό καμπαναριό του.
Άφησα το αμάξι μαζί με τα υπόλοιπα στην αλάνα και κατηφόρισα με τα πόδια στα δρομάκια του χωριού. Άλλωστε ούτε επιτρέπεται ούτε χωράνε αμάξια στο χωριό.
Συνάντησα παλιά πετρόκτιστα σπίτια με τις χαρακτηριστικές τριγωνικές σκεπές τους και τα καφέ κεραμίδια. Κάποια ήταν μισογκρεμισμένα χωρίς τοίχους ή είχε καταρρεύσει η οροφή τους. Μέσα από τα παράθυρα ή τις σπασμένες πόρτες μπορούσες να δεις αντικείμενα μιας άλλης εποχής. Η πλούσια βλάστηση και οι αναρριχώμενοι κισσοί αγκάλιαζαν τους τοίχους των σπιτιών μέχρι την οροφή τους.
Άλλα σπίτια όμως είχαν διατηρηθεί σε καλή κατάσταση και προς μεγάλη μου χαρά, αρκετά είχαν ανακαινιστεί, σημάδι ότι οι κάποιοι κάτοικοι είχαν αρχίσει να επιστρέφουν.
Όπως έμαθα αργότερα, ένα ζεύγος ξένων αγόρασε και ανακαίνισε κάποια σπίτια με σκοπό να μετατρέψει την Παλαιά Περίθεια σε πόλο έλξης τουριστών που αναζητούν κάτι ήσυχο και γραφικό. Το παράδειγμά τους έδωσε νέα πνοή στο χωριό και κάποιοι κάτοικοι άρχισαν να επιστρέφουν εμπνεόμενοι από το παράδειγμά τους.
Τρώγοντας στις πλακόστρωτες ταβέρνες
Το πιο ζωντανό μέρος του χωριού ήταν η πλατεία όπου βρίσκονται συγκεντρωμένες οι ταβέρνες. Ταπεινά γραφικά ταβερνάκια άλλης εποχής σε υποδέχονται στη λιθόστρωτη αυλή τους κάτω από τις κληματαριές.
Η μυρωδιά του μαγειρεμένου σκόρδου στη σάλτσα του σοφρίτο και η έντονη κανέλλα της παστιτσάδας (σπιτικά παραδοσιακά φαγητά της Κέρκυρας) ξύπνησαν τις αισθήσεις μου και μου θύμισαν ότι ήταν ώρα να φάω.
Παράλληλα απόλαυσα και μία δροσιστική τζιτζιμπύρα, παραδοσιακό ποτό χωρίς αλκοόλ, που φτιάχνεται από τζίντζερ, λεμόνι, μέλι, βότανα!
Εξερευνώντας την Παλιά Περίθεια
Ήταν η ώρα πλέον να γνωρίσω περισσότερο την Παλαιά Περίθεια.
Περπάτησα στα σοκάκια της, ανάμεσα σε παλιά αρχοντικά και ταπεινά σπιτάκια, άλλα περιποιημένα και φροντισμένα, σημάδι ότι ήταν κατοικήσιμα ακόμα, και άλλα κρυμμένα από τους κισσούς που τα είχαν πνίξει.
Κάποιες καρέκλες έξω από έναν από τους πολλούς ναούς του χωριού μαρτυρούσε ότι είχε γίνει πανηγύρι προς τιμή του εορτάζοντος αγίου με συμμετοχή πολλών πιστών, που προφανώς δεν χωρούσαν μέσα στο ναό.
Σε κάποια σπίτια έβλεπες τα κρεμασμένα ρούχα των ντόπιων που επέστρεφαν τα Σαββατοκύριακα.
Στη μία άκρη του χωριού υπήρχε μελισσουργείο. Τα χαρακτηριστικά γαλάζια-κίτρινα μελίσσια ήταν απλωμένα στον καταπράσινο κήπο. Οι μυρωδιές από θυμάρι, δεντρολίβανο και φασκόμηλο κήπο προκαλούσαν ένα αίσθημα ευφορίας. Εννοείται ότι προμηθεύτηκα θυμαρίσιο μέλι και γύρη!
Το σχολείο του χωριού
Αυτό που με εντυπωσίασε περισσότερο όμως ήταν το παλιό σχολείο, ένα πανέμορφο αρχιτεκτονικά κτίριο, πετρόκτιστο, που δέσποσε μόνο του αγέρωχα στην άλλη άκρη του χωριού. Είχε έντονα τα σημάδια της φθοράς από το χρόνο, η ξύλινη οροφή του και το πάτωμα είχαν καταρρεύσει. Ήταν θλιβερό να βλέπεις ένα τόσο όμορφο κτίριο να μαραζώνει. Μαρτυρούσε όμως την ομορφιά μια εποχής στην οποία τα παιδιά ανέμελα μάθαιναν γράμματα. Είχε αρχίσει να βραδιάζει.
Ήταν καιρός να αφήσω την Παλαιά Περίθεια, τα λιθόστρωτα δρομάκια και τα καταπράσινα πετρόπτιστα σπίτια. Ήταν ώρα να να επιστρέψω σπίτι μου, στην άσφαλτο και τα τσιμέντα…
Μπήκα στο αμάξι γεμάτος ικανοποίηση και νοσταλγία για την ομορφιά ενός τρόπου ζωής τόσο πλούσιου, τόσο διαφορετικού από το δικό μας. Ένοιωσα ευγνωμοσύνη που περπάτησα σε τούτο τον όμορφο και μαγικό τόπο!
Author: SpyrosZ
Born in Corfu 🇬🇷 with roots in a small green village 🌺 Sharing the island as I’ve lived and loved it.